1994 Wound

บาดแผล

บาดแผลที่เงียบเหงา
ฉันอยู่บริเวณขอบเขตความฝัน เป็นเพียงแขกผ่านไปคนหนึ่ง
ดอกไม้สดและอวยพร ร้อยเป็นพวงขึ้นมาก็กระจายหล่นลงมา

ฉันเหมือนลอยตามลม
ให้ฉันคอยถึงพรุ่งนี้ สู้ไปเสียเลยคืนนี้
ต่อหน้าคนสง่างาม แต่เสียใจหลั่งน้ำตาอยู่ด้านหลัง

ทหารที่ข้ามแม่น้ำ ลูกเรือที่พยายามสุดชีวิต
เปลี่ยนทางเดินได้หรือไม่
ความรักที่พาไปไม่ได้ เพื่อนที่รั้งไม่ได้

หลังตื่นจากฝัน คืนนี้ใครเล่ายึดครองอีก
ทั้งหมดมาตามลม ทั้งหมดไปตามลม
ไม่มีอะไรเลยเธอและฉัน พรุ่งนี้เริ่มต้นกันใหม่